ElkaarOntmoeten in de 1.5 meter realiteit

Dit artikel is geschreven door Nathalie, een single dame die met ons zeilweekend is meegegaan.

Als single dame wil ik regelmatig nieuwe mensen blijven ontmoeten. Ergens zal mijn maatje zich bevinden en ik verwacht niet dat hij out-of-the-blue aan mijn voordeur belt. Daarom ga ik er op uit om in een gezellige en ongedwongen setting nieuwe mensen te ontmoeten. Helaas gooit Corona roet in het eten en is elkaar ontmoeten ineens niet meer zo vanzelfsprekend, spontaan en onbevangen.

Doordat er in mijn directe omgeving geen serieuze slachtoffers zijn van deze nieuwe, onzichtbare basterd sta ik er redelijk flexibel en niet angstig in. Aan de andere kant begrijp ik het volkomen als personen met een andere ervaring wel voorzichtig doen en strikt zijn in de naleving van de door de Overheid en RIVM opgelegde maatregelen. Over hoe ElkaarOntmoeten in deze nieuwe realiteit zal gaan heb ik veel vragen en laat ik mijn gedachten gaan.

Macht der gewoonte

Gaat de strikte naleving van regels zorgen voor hilarische en ongemakkelijke situaties die voortvloeien uit acties gedaan door de macht der gewoonte? Vast wel want old habits zijn hard to kill en zelfs onze MP Mark Rutte gaat wel eens in de fout door spontaan de hand uit te steken bij een ontmoeting. Zullen we tijdens het zeilen op open water overboord struikelen in een dappere poging elkaar met ruime afstand te passeren? Of pakken we elkaar in een opwelling dat toch vast om die gênante vertoning te voorkomen? Zullen er overal van die lelijke pijlen en strepen op de grond en bodem worden geplakt om de looprichting en wachtafstand te markeren? Bijvoorbeeld bij de bar en naar de decks?

Verleidelijke lippenstift versus desinfectiemiddelen

Zal ik in mijn handtas geen verleidelijke roze lippenstift meer hebben maar klinische desinfectie doekjes waarmee ik mijn zitplaats elke keer als ik die verlaat grondig afpoets? Zal ik zo druk bezig zijn met onzichtbaar rondwarende virussen, besmettingsgevaar, ontsmetting, afstand houden en regels naleven dat ik er amper aan toe kom elkaar echt te ontmoeten en een luchtig gesprek te voeren?

Felbegeerde vonk

Hoe ziet een gezamenlijke activiteit eruit? Zullen we allemaal keurig 1.5 meter bij elkaar vandaan blijven? In den beginne is dat easy maar naarmate de dag vordert, de sfeer groeit en de angst afneemt zullen we dan amicaler, losser, handtastelijker en onvoorzichtiger zijn? Hoe voelt een kennismaking op afstand met in mijn achterhoofd gedachten als: ‘Wat moet ik doen als ik de onbedwingbare behoefte krijg hem aan te raken, zijn geur op te snuiven of misschien zijn lippen op de mijne te voelen?’ En tegelijkertijd spookt het door mijn hoofd: ‘Wat als hij hét heeft maar zich er niet bewust van is?’ Hoe zit het nu met die felbegeerde vonk? Is die niet allang gedoofd als hij eerst die 1.5 meter kloof zal moeten overbruggen of knettert die gewoon door alles heen?

Go with the flow

Niet te veel bij nadenken is mijn conclusie. Ga goed voorbereid maar ongedwongen en ontspannen de ontmoeting aan. Laat ik vooral niet te drastisch doen en genieten van wat weer kan en mag. Binnen de regelgeving en met gebruik van mijn eigen gezonde verstand samen het avontuur aangaan. Volgens het Go with the flow principe en door te doen wat juist is. Respecteer elkaars standpunten en grenzen. Die voelt iedereen haarfijn aan, ook op 1.5 meter.